Column
Met ingang van 2016 vindt u een nieuwe column in InFysio. Een pas afgestudeerde fysiotherapeut doet haar verhaal over het ontdekken van het werkveld. Waar loopt de nieuwe generatie fysiotherapeuten tegenaan? U leest het in het dagboek van een jonge therapeute die werkt in een eerstelijnspraktijk sinds januari 2016.
Lief dagboek, oktober 2016
Dit was een van mijn eerste zomervakanties die ik door moest werken!
Als in; fulltime werken-doorwerken. Ik moet zeggen: werken als fysiotherapeut in de zomer is zo slecht nog niet. Patiënten zijn vrolijk, je hoort de mooiste vakantieverhalen, maar het belangrijkste: je kunt patiënten nog even geruststellen of een handje helpen voordat ze op vakantie gaan.
En de ‘relatieve’ rust die ontstaat in je agenda is als startende fysio best wel prettig. Dan is er meer ruimte voor groei, ben ik van mening. Er is meer tijd om te sparren met collega’s of net even een half uurtje langer te plannen voor een patiënt. Fijn! Maar het aller fijnste is de bevestiging dat ik gegroeid ben. Dat ik na mijn eigen weekje ‘surfchick uithangen in Frankrijk’ moeiteloos het werk weer oppikte, liet me realiseren dat fysio zijn wel echt past bij mij.
Nog even en ik voel me ‘groentje’ af! Maar GELUKKIG stopt het leren nooit. Als fysiotherapeut mag ik blijven sparren, blijven leren, accreditatiepunten blijven halen (joehoe!). Ja ach. Misschien verklaren jullie me voor gek, maar die schoolbank zit zo lekker! Ok, naast het paardenkrukje of de therapiebal dan.
