Fysiotherapie voor mensen met reuma werkt en moet terug in het basispakket. “Is dit nu je een nieuwe reclameslogan”, hoor ik je denken. Nee hoor, deze tekst staat groot op de website van het reumafonds (www.home.reumafonds.nl/).
Nu weten wij als fysiotherapeuten natuurlijk allang dat onze interventies werken bij mensen met reuma en hebben wij het zelf ook al eerder aangegeven. Maar dat wordt toch altijd gezien als preken voor eigen parochie. Zo’n stevige oproep van ‘onze’ patiënten daarentegen werkt veel beter. De mensen waar we het voor doen waarderen onze inzet enorm. Zelfs zo dat het reumafonds samen met wetenschappers, behandelaren en dus ook patiënten een manifest heeft opgesteld. De strekking van dit manifest: Voor 700.000 reumapatiënten kan fysiotherapie, bij sommigen vaak en bij anderen incidenteel, het verschil betekenen tussen werken en waardigheid of thuis zitten, thuiszorg en zelfs ziekenhuisopname. Om fysiotherapie toegankelijk te maken voor deze mensen moet fysiotherapie voor reuma terug in de basisverzekering, aldus het Reumafonds. Je zou kunnen spreken van een ManiFysioFest.
Natuurlijk hoor ik de financierders van de zorg al roepen. “Dat is onbetaalbaar. Dan zal de premie omhoog moeten (het instrument voor de zorgverzekeraar).” Maar dat is met dit manifest anders. Het Reumafonds kent deze geluiden ook en reageert alvast proactief in dit manifest onder het kopje: Fysiotherapie bespaart zorgkosten. Citaat: “Onder het mom van een bezuiniging schrapte de overheid fysiotherapie een aantal jaar geleden uit het basispakket. Aanvullende verzekeringen zijn geen oplossing: patiënten betalen veel premie voor een gelimiteerd aantal behandelingen. Niet langer vergoeden van fysiotherapie betekent voor veel mensen met reuma dat ze niet meer kunnen werken en gedwongen moeten terugvallen op specialistische ziekenhuiszorg die gemiddeld zeven keer zo duur is. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?”, einde citaat.
Nu is de vraag of de politiek en zorgverzekeraar deze visie volgt. Binnen onze zorgfinanciering hebben we de ‘potjesgedachte’ tot wetmatigheid verheven. Binnen de ‘potjesgedachte’ wordt nooit of heel zelden ‘over de potjes heen’ gekeken. Dus de financiering (en tot nu toe een belangrijk deel van de politiek) denkt als volgt: de kosten van de 2e lijnszorg stijgen teveel. Daar moeten we dus bezuinigen (en daar is ie weer) de premie verhogen want de zorg is onbetaalbaar. Natuurlijk zetten we er een paar consultants op en voeren we (weer) extra administratieve lasten in om het bezoek aan de specialist te bemoeilijken.
De spagaat is nu dat, met uitzondering van de financierders en een belangrijk deel van de politiek, iedereen (wetenschapper, behandelaar, patiënt) weet dat de inzet van de zeer goedkope 1e lijnszorg zoals de fysiotherapie bezuinigt. Dat kan en is gewoon onderbouwd, maar dan moet je wel over de potjes ‘heen kijken’. Daarnaast is – niet onbelangrijk – fysiotherapie ook een belangrijke inzet voor een betere Quality of Life.
Laten we deze krachtige ‘campagne’ van het Reumafonds voor fysiotherapie bij reuma nu eens oppakken om natuurlijk de doelen van het reumafonds volledig te ondersteunen, onderteken dat manifest. En tegelijkertijd als vliegwiel te gebruiken om samen met politiek en zorgverzekeraar de zorgfinanciering te ontschotten. Want wij weten (gevoelsmatig en cijfermatig) dat er veel meer winst te behalen is door fysiotherapie als filter of poort te gebruiken bij klachten van het houdings- en beweegapparaat.
Robert Hoogland