Dat ene woord is Feyenoord, schalt uit mijn tv-speakers. Als ik dit schrijf staat de Coolsingel vol. In de zorg hebben we aan één woord niet genoeg. We gebruiken zinnig en zuinig. En vooral als een zorgverzekeraar deze woorden gebruikt, weet je eigenlijk dat dit geldt voor alle par tijen in het zorgveld met uitzondering van zichzelf. Een stuitend voorbeeld begin deze maand in een column van Bert van der Hoek, directievoorzitter van zorgverzekeraar De Friesland.

Zijn betoog: er is genoeg geld in de zorg, maar we moeten het alleen beter besteden. Hoe? Allereerst – lekker makkelijk – verantwoordelijkheid bij de burger leggen. Van der Hoek geeft een ‘lege huls’ advies: “Allereerst moeten burgers meer gezondheidsbewust worden. En zich realiseren dat ze voor een groot deel zelf gaan over hun toekomstige vitaliteit. En dus ook over hun toekomstige zorgkosten. En in een bijzinnetje: “Gemeenten en zorgverzekeraars kunnen burgers hierin ondersteunen.” Dat bijzinnetje zou hoofdzaak moeten zijn. Je moet daar een diepte-investering voor doen. Eigen schuld, dikke bult is nu het credo, maar als je dit echt wil dan moet je er zijn voor iedereen. Op maat en persoonlijk. Want landelijke campagnes hebben de afgelopen 30 jaar niet gewerkt.

In de dagelijkse fysiopraktijk zie ik dat nagenoeg alle mensen onvoldoende kennis van ‘normale’ anatomie en fysiologie hebben. Laat staan van pathofysiologie. Logisch niet iedereen is medisch geschoold. Je kunt heel gemakkelijk zeggen dat 80% van de rugklachten vanzelf verdwijnt, maar herken je de signalen van herstel wel of op welk moment weet je dat deze klachten toch echt professionele attentie vragen. En wat als je door pijn overheerst wordt. Het is waardevol dat een fysiotherapeut je klachten beoordeelt en meehelpt in deze moeilijke keuzes. De fysiotherapeut die je ook uitlegt wat wel/niet te doen. Er is een fijnmazig netwerk, heel goedkoop, wat hoge kwaliteit levert, goed gewaardeerd wordt, maar – zoals zo vaak in de zorg – door allerlei niet-deskundige managers en boekhouders, onder druk gezet wordt zodat het werk nagenoeg onmogelijk wordt gemaakt.

Van der Hoek haalt in zijn column er bijna alles bij: technologie, eHealth, 1,5 lijns, burgers, zelfzorg. Hij sluit af met: “Laten we voor de komende jaren uitgaan van een 0-groei en ons richten op het zorggeld beter te besteden.” Maar wie blijft ‘buiten schot’ in zijn gehele betoog? De zorgverzekeraar! Die noemt Van der Hoek nergens.

 

Maar wie blijft ‘buiten schot’? De zorgverzekeraar!

 

De verzekeraars die bij de minste tegenslag de prikkel voelen om aan de premieknop te draaien. Of zoals de website Das Kapital beschrijft: “Vallen de kosten tegen omdat de pillendraaiers betere onderhandelaars bleken dan de verzekeraars: premie omhoog. Gaan er in een jaar onevenredig veel bestuurders met een oprotpremie de deur uit: premie omhoog.” Het maakt allemaal niks uit toonde een onlangs verschenen onderzoek van ACM aan: hogere premies leiden niet tot meer overstappers. Dus draaien maar aan die knop.

 

Verlaat ROI (Rendement op Investering), zet in op ROG (Rendement op Gezondheid)

 

Verlaat ROI (Rendement op Investering), zet in op ROG (Rendement op Gezondheid). ROG betekent dat iedereen zijn/haar steentje bijdraagt. Geen groei prima, maar dan nergens groei, ook geen premiegroei. We behoren inmiddels al tot veel betalers in de zorg.

Robert Hoogland