Ministerie van zorgkosten
De zorg is een subafdeling van het ministerie van financiën geworden. Het ministerie van zorgkosten. Best aannemelijk. De zorg gaat eigenlijk altijd alleen nog maar over kosten. Maar dat zeggen we niet. Nee, dat accepteert het volk niet. We spreken lekker over: ‘zorg op maat in de buurt en eigen kracht’. Sympathiek, maar wel de meest controversiële slogan tot nu toe.
Neem de PGB. Gemeenten gaan tegenwoordig over de verdeling van die PGB. Alle gemeenten hanteren eigen beleid, een complete chaos (ga maar eens verhuizen). Schrijnend is de man die zijn vrouw verzorgt. Zij kan thuis blijven omdat hij zijn vrouw full time mantelzorg verleent. Zijn gemeente besluit fors te korten op de PGB. De reden? Hij is familie, geen professional (wat overigens juridisch geen enkele grondslag heeft). Hij wordt zo ver gekort dat ze op min € 2000 per jaar uitkomen. Terwijl bekend is dat de gemeenten 310 miljoen bezuinigd hebben op PGB. Heb je zorg op maat in de buurt op eigen kracht, maar stuur je op kosten en precies niet op de individuele maat.
Neem zorgbeleid. FTM (Follow the Money) ontdekte dat een controversiële zorginnovatiereis (met allerlei zorgbestuurders, zorgverzekeraars en aanverwanten) nog steeds bestaat. In 2011 zelfs met minister Schippers. In India bezoekt het gezelschap onder andere Ranbaxy. In 2008 kiezen zorgverzekeraars massaal voor medicijnen van deze Indiase prijsvechter. Gelijktijdig besluit de Amerikaanse Food and Drug administration (FDA)om producten uit een aantal Indiase fabrieken van Ranbaxy te weren. De regels voor de ‘goede manier van produceren’ (GMP) waren niet gevolgd en de dossiers waren niet in orde, aldus de FDA. Ook geen voorbeeld van zorg op maat, maar alleen maar op kosten.
Sinds wanneer zijn zorgverzekeraars een overheidspartij?
Of wat dacht je van big data. Op 13 december 2011 stelde minister Schippers: ‘Zorgverzekeraars krijgen op geen enkele manier toegang tot elektronische dossiers van patiënten.’ De Volkskrant toonde aan dat de minister destijds allesbehalve de waarheid sprak. Sinds 1 januari van dit jaar worden zorgdata intensiever gedeeld en geanalyseerd als gevolg van een akkoord dat Schippers zonder medeweten van het parlement sloot met vijf partijen, onder wie de verzekeraars. Woordvoerders van het ministerie laten in de Volkskrant weten dat dit geen bezwaar is, omdat de data geanonimiseerd zijn en alleen met overheidspartijen gedeeld worden. Sinds wanneer zijn zorgverzekeraars een overheidspartij? Sterker nog: er is gewerkt aan een wetsvoorstel waardoor zorgverleners verplicht worden om bij een vermoeden van fraude privégegevens te delen. Want, zo stelde Schippers: ‘Het medisch beroepsgeheim mag geen schuilplek zijn voor fraudeurs.’
Daarmee breekt Schippers haar belofte van vijf jaar geleden. Declaratiegegevens van een patiënt worden gebruikt voor een financiële afhandeling én – nog erger – ook voor het delen van privé gegevens. De minister van Volksgezondheid, negeert het Parlement, de Raad van State, een Universiteit die desgevraagd advies geeft en ongeruste zorgverleners en patiënten.
Wordt het zo’n zomer? Misschien niet helemaal. Ik zie een (potentieel) lichtpuntje. Na de huisartsen gaan ook andere beroepsgroepen in beweging komen via het initiatief: ‘het roer moet om’. Echt iets om op de voet te volgen wat mij betreft. En waar we ook weer eens als collectief kunnen (en moeten) schitteren.
Een fijne zomer!
Robert Hoogland
